Wij hadden een artikel in gedachten over de groeiende kloof tussen rijke en arme mensen. Het zou gaan over wat armoede betekent. Over zorgverleners die steeds vaker patiënten met fysieke of mentale klachten zien, veroorzaakt door financiële problemen. Over daarvan wakker liggen en piekeren over vragen als: Hoe kom ik aan geld voor de energierekening? Voor boodschappen? Kan ik nog wel naar de dokter? Een onderzoek betekent immers minimaal het eigen risico aanspreken en mogelijk extra bijdragen voor bijv. medicijnen, etc.Kunnen mijn kinderen nog wel deelnemen aan de noodzakelijke voorzieningen? Hoe betaal ik mijn andere rekeningen? En wat moet ik met mijn schulden? Kan ik nog wel met de auto naar mijn werk?
Over dergelijke zorgen praten de meeste mensen niet. Men zich schaamt zich veelal. Vandaar de term “verborgen of stille armoede”.
Inmiddels is de situatie dramatisch veranderd door de sterk stijgende voedsel- en energieprijzen, inflatie en de (financiële) gevolgen van de uitzonderlijke droogte (hier, maar ook elders in Europa en Azië). Dat leidt er in rap tempo toe dat armoede niet alleen meer de zwaksten treft, maar ook de middengroepen met een baan. Velen zullen zich niet snel melden bij de gemeente. Niet alleen uit schaamte maar ook uit angst voor verlies van privacy. Die hoge drempel wordt vaak pas overschreden als het water echt aan de lippen staat. Dit is een van de redenen waarom Sociaal Gemert-Bakel een onafhankelijk loket noodzakelijk vindt.
Volgens recent onderzoek door een ouderenorganisatie heeft bijna een kwart van de senioren moeite met rondkomen. Dat is o.a. het gevolg van het jarenlang niet indexeren van de pensioenen. Het betreft alleen de deelnemers aan dit onderzoek. En het zijn niet alleen ouderen met enkel AOW of een klein aanvullend pensioen. De huidige ontwikkelingen doen het ergste vrezen voor veel ouderen.
In Nederland groeien honderdduizenden kinderen op in armoede. Ook dat getal wordt snel groter. Hun aantal in Gemert-Bakel weten we niet, omdat dit cijfer niet bekend gemaakt wordt. Wij horen echter regelmatig schrijnende verhalen. Een gevolg van de toenemende armoede is dat er ook steeds meer eenzame mensen komen die de deur niet meer uit (kunnen of durven) gaan. Ook kan reparatie van alles wat stuk gaat, niet meer betaald worden, bijv. de fiets of de auto. En wat als de wasmachine de geest geeft?
Sociaal Gemert-Bakel vindt dat een goed gemeentebestuur niet aan deze ontwikkelingen voorbij mag gaan. Waar een groeiend aantal inwoners in financiële nood verkeert, mag de gemeente niet wegkijken. Nu heeft zij helaas weinig mogelijkheden om het inkomen van mensen te vergroten. Wel kan zij er voor zorgen dat de gemeentelijke lasten op zijn minst niet stijgen maar liever nog verlaagd worden. Dit najaar komt het College met haar begrotingsvoorstel. Gezien de huidige maatschappelijke situatie en ook de ongetwijfeld toegenomen uitgaven van de gemeente zelf zal Sociaal Gemert-Bakel zeer kritisch naar de
inhoud van de voorstellen kijken. In een zorgzame samenleving is armoedebestrijding voor ons een topprioriteit. Dát is voor ons “het goede doen.”