Met de aankondiging dat het Gemeentebestuur van Gemert-Bakel een overeenkomst tot uitkoop gesloten heeft met de eigenaar van de varkenshouderij aan de Rooije Hoefsedijk lijkt een eindpunt bereikt in een dossier dat een voorbeeld genoemd mag worden van ernstig falend bestuur. De bewoners van de naburige wijk worden hiermee weliswaar verder verlost van stankoverlast en uitstoot van fijnstof, maar de prijs – 2,35 miljoen – is hoog. In dit artikel beschrijven wij het verloop van de op zijn minst ergerniswekkende en onthutsende gang van zaken in deze kwestie. Ook gaan we in op de vraag of de zaak hiermee ook echt afgerond is. Beschikt men wel over de vereiste natuurvergunning?
Het College van B en W verleende in 2020 een vergunning voor het bouwen van een megastal op genoemd adres. Daardoor zou het totaal aantal varkens toenemen tot 8600 dieren. Dat stuitte op hevig verzet van inwoners van de woonwijk Paashoef. Zij hadden n.l. al tientallen jaren last van stankoverlast en uitstoot van fijnstof van meerdere, dicht bij de wijk gelegen veehouderijen. Het verzet riep bij de gemeente verbazing op. Vreemd, want er werd al tientallen jaren geklaagd over stankoverlast. Vanuit een van de coalitiepartijen werd – zeer ten onrechte – gesuggereerd dat het verzet door onze partij, Sociaal Gemert-Bakel, aangestuurd zou zijn. Wel hebben wij ons achter de inwoners gesteld. Een gezonde leefomgeving is n.l. een van onze speerpunten en klachten hierover vanuit de burgers dienen serieus genomen te worden.
Een online petitie opgesteld door wijkbewoners werd uiteindelijk door vele honderden ondertekend . Wij en andere oppositiepartijen hebben geprobeerd het besluit tegen te houden. We wezen op het feit dat de betreffende varkenshouderij een sta-in-de-weg is voor de toekomstige uitbreiding van het industrieterrein Wolfsveld en dat dan veel meer (gemeenschaps)geld op tafel gelegd zou moeten worden voor een uitkoop. Dit argument werd door de toenmalige CDA-wethouder echter weggewuifd met de woorden: “Dat zien we dan wel weer.”
Destijds beweerden coalitiepartijen CDA en Dorpspartij dat de vergunning voor deze megastal niet kon worden geweigerd. In werkelijkheid heeft het college het bestemmingsplan ná de uitspraak van de rechtbank gerepareerd om alsnog vergunningsverlening voor deze omstreden megastal mogelijk te maken. Dat was extra onthutsend omdat op korte afstand van de nieuw te bouwen megastal in 2019 nog een andere varkenshouderij is uitgekocht in het kader van de “warme sanering varkenshouderij”.
Met steun van de omwonenden ging de Stichting Mens, Dier en Peel naar de rechtbank. Die schorste de vergunning vanwege onzekerheid over de juridische houdbaarheid. In het daarop volgende beroep verklaarde de Raad van State de bezwaren gegrond en het handelen van B&W destijds onjuist. Maar omdat met de gehaaste wijziging van het bestemmingsplan nu wel een vergunning verleend zou worden, kon de vergunning in stand blijven. De gemeente werd wél veroordeeld tot betaling van de 1100 Euro proceskosten. Ook gemeenschapsgeld!
Intussen werd er al onderhandeld met Porcus BV om het bedrijf uit te kopen. Het College had namelijk ook ontdekt dat het bedrijf uitbreiding van het industrieterrein in de weg zat, iets waar wij haar destijds al voor gewaarschuwd hadden.
Uitkoop kan een juiste stap zijn, maar wel tegen de juiste voorwaarden. In strijd met wat de wethouder beweert, is de voor uitbreiding benodigde Natuurvergunning tot nu toe onvindbaar. Vanwege de stikstofproblematiek en onze toch al zwaar overbelaste Peelregio is het onzeker of die vergunning er komt, zeker niet op korte termijn. Dat drukt de waarde van het bedrijf en moet in een uitkoopovereenkomst dus meegenomen worden.
De wethouder zegt in de krant dat we zeer voorzichtig om moeten gaan met gemeenschapsgeld. Dat klinkt allereerst behoorlijk wrang aangezien haar partij en de Dorpspartij verantwoordelijk zijn voor deze gang van zaken. En dus rust er wat ons betreft een zware verantwoordelijkheid op haar schouders om tot een voor de gemeenschap zo gunstig mogelijke uitkomst te komen. Daarbij zou niet alleen gelet moeten worden op de financiën maar ook op andere aspecten, zoals gezondheid en milieu.
De veehouder wil verder met zijn akkerbouw gedeelte. Hier ligt een kans om met hem tot overeenstemming te komen over natuurvriendelijke landbouw die ook bijdraagt aan een gezond leefmilieu dichtbij de dorpskern. Sociaal Gemert-Bakel is groot voorstander van dergelijke ontwikkelingen die niet alleen de burger, maar zeker ook de agrariërs zelf ten goede komen.
Er zitten nog meer kanten aan “de zaak Rooije Hoefse dijk”. Het voert te ver om die hier allemaal te bespreken.” Maar denk nog eens terug aan dit dossier als u in maart 2026 een nieuwe Raad gaat kiezen!