In de laatste gemeenteraadsvergadering in haar “oude” samenstelling van 14 juli jl. kwamen een aantal moties aan de orde. Drinkwater is een eerste levensbehoefte en daarom heeft Sociaal Gemert-Bakel een motie ingediend voor het installeren van watertappunten in elke kern. Door de stijgende temperaturen als gevolg van de klimaatverandering is er meer dan ooit behoefte aan openbaar toegankelijk, schoon drinkwater voor alle inwoners en bezoekers van onze gemeente. Met een eigen flesje of bidon lever je ook nog een bijdrage aan een schoner milieu. De wethouder zegde toe dat er watertappunten komen in de kernen die er nog geen hebben.
Het budget voor boomonderhoud en -vervanging bleek in de afgelopen jaren onvoldoende om de vele bomen die gekapt zijn te vervangen. Wij dienden daarom een motie in om dat budget te verhogen. Daar was in de Raad geen meerderheid voor. Het grote belang van bomen voor het tegengaan van de opwarming van de aarde(Co2-opslag), verminderen van hittestress en voor de biodiversiteit (die men zegt te willen vergroten), ontgaat de meerderheid van de Raad kennelijk.
In een – naar later bleek – keurig geregisseerde actie van het provinciale CDA werd door die partij, gesteund door Dorpspartij, Lokale Realisten en Politiek Op Inhoud een motie Stikstofaanpak ingediend. Die leek vooral bedoeld om de boeren tegemoet te komen. Wij hebben, evenals de VVD, deze motie niet gesteund. Sociaal Gemert-Bakel is namelijk altijd al voor een zorgzame samenleving, met voorrang voor kwetsbare groepen. Van elke vijf miljonairs in Nederland is er één boer. Tegelijkertijd staat 1/3e van de boeren er in financieel opzicht slecht voor (Bron: Follow the money). Vooral deze laatste groep verdient onze aandacht en zorg. Maar die nuancering zagen wij niet terug in deze motie.
Ons grootste bezwaar is dat deze motie doet wat al jaren gedaan wordt, namelijk grotendeels de ogen sluiten voor het feit dat de agrarische sector in ons land niet langer meer een lust maar ook steeds meer een grote last is geworden. En dat beslist niet alleen vanwege de stikstofuitstoot of voor de natuur, maar ook voor de mensen. Dit zag men in de politiek al tientallen jaren aankomen. Maar aan de boeren is geen eerlijk verhaal verteld, n.l dat in veel opzichten de grenzen bereikt zijn.
Het probleem is niet dat er te veel boeren zijn – wat ons betreft zijn er eerder te weinig – maar dat de enorme veestapel grote problemen veroorzaakt. Wie daar belang bij hebben, zijn niet zozeer de boeren zelf als wel de financiers (o.a.Rabobank), veevoederbedrijven, slachterijen, voedselproducenten, etc.
We beseffen dat dit een harde boodschap is voor de agrarische sector, maar dat waren de sluiting van onze mijnen, de teloorgang van de textielindustrie en vele andere maatschappelijke ontwikkelingen ook. De zo noodzakelijke omschakeling naar meer natuurinclusieve en kringlooplandbouw biedt echter nieuwe kansen en tevens gezondheidswinst voor iedereen. Dergelijke ontwikkelingen juichen wij toe. En dat boeren die in de knel komen gesteund moeten worden, is voor ons vanzelfsprekend.