Als raadsleden ontvangen we veel post, meningen, brieven, soms boze, maar ook zeer positieve reacties. Meestal is dat naar aanleiding van onze artikelen en inbreng in commissies en raad. Soms gaan andere partijen er met onze ideeën vandoor. Dat zien wij dan maar als een compliment aangezien ze niet zelf op deze gedachten kwamen. Ons gaat het namelijk niet om politieke macht op zich, maar om de uitvoering van wat wij voor onze inwoners willen bereiken.
Aanleiding voor dit artikel is een zienswijze op een verandering van een vleeskalverhouderij. Opnieuw is uitbreiding van dierenaantallen aan de orde. En dat in een van de laatste authentieke buurtschappen, gelegen aan een weg met veel toeristische recreatie, tussen 16 huizen en binnen een straal van 450 meter van de uitbreiding. En dat terwijl de wettelijke norm een afstand van minimaal 700 meter is.
Het College van B&W kán dit toestaan, maar kan dat, in het belang van direct omwonenden, ook niet doen.
Ons valt op dat het college in samenwerking met ondernemers steeds de randen van wetten opzoekt. In de hoop dat burgers niet gaan reageren. Dat noemt men dan ’maatwerk’. De vraag is alleen voor wie? Voor de ondernemers of voor de direct omwonenden? Geldt hier niet, zoals vaak voorkomt, de lusten voor de ondernemer en de lasten voor de burgers?
Maximale winst voor de ondernemer ten koste van omwonenden die een sterke waardevermindering van hun woningen en de financiële gevolgen daarvan tegemoet gaan zien. Bovendien heeft het consequenties voor hun gezondheid als men daar blijft wonen vanwege de uitstoot van o.a.fijnstof. Dat wordt meestal pas op de langere duur duidelijk in de vorm van bijv. Q-koorts, longproblemen, antibiotica-resistente bacteriën zoals MRSA bij veehouderijen. Denk ook aan de enorme vliegenoverlast in De Rips en Elsendorp. Die is sterk verminderd nadat de nertsen geruimd zijn. Het had toch niets te maken met de dieren in de omgeving? Daarnaast is er overlast voor omwonenden in de vorm van ‘geur’. Die is zelfs met luchtwassers moeilijk te bestrijden.
Burgers hebben bij waardevermindering van hun huizen recht op planschadevergoeding. In de praktijk heb je echter een lange weg te gaan om dit te realiseren. Een deel van 2% komt sowieso ten laste van de burger. Als de planschade al wordt toegekend.
Langzaamaan begint dit alles door te dringen bij de burgers. Zij worden boos en pikken het niet langer. Uitbreiding varkenshouderij Rooije Hoefsedijk, bouwplannen Dribbelei en bij het kasteel in Gemert, de Fuse in Bakel. Er wordt terecht tegen geprotesteerd.
Onze inwoners hebben recht op een gezond woon- en leefklimaat. En dan zwijgen we nog over de gevolgen voor het klimaat en ons leefmilieu. Sociaal Gemert-Bakel heeft er voor gepleit om dit onderwerp toe te voegen aan de bouwstenen voor de omgevingsvisie.
Een mondige burger levert een veel beter gemeentebestuur op. Sociaal Gemert-Bakel streeft naar een gemeentebestuur dat er is voor de burgers en niet andersom. En dat alle burgers gelijk behandelt. ‘Maatwerk’ mag geen vrijbrief zijn voor ‘willekeur’.