Wordt u ook wel eens wakker met de gedachte: “ Dát had ik moeten zeggen!” Meestal komt een gevat antwoord te laat. Tijdens de raadsvergadering van 11 november overkwam me dat.
In die bijeenkomst, waar de begroting voor volgend jaar centraal stond, maakten wij aanmerkingen bij de grote schulden die dit college gaat maken, Daarop werd me gevraagd door VVD en CDA: “Hoe zouden jullie de vele miljoenen uit willen geven? Geef dan ideeën? “Mijn antwoord: “Hier moeten we samen over beslissen. Dat kun je als partij niet alleen.”
In het vervolg viel me op dat andere partijen weinig zeiden over de gevolgen van de onvermijdelijke klimaatcrisis. De volgende dag schoot me te binnen: Daar zouden we een deel van het geld aan moeten besteden!
Regeren is vooruitzien. Een sluitende begroting is niet per definitie ook een gezonde begroting. Voor bedrijven en huishoudens betekent een gezond financieel plaatje dat je niet meer geld uitgeeft dan dat er binnenkomt.
Het College presenteerde een sluitende begroting voor 2022. De reserves worden aangevuld, er ruimte is voor investering (centrumplan Milheeze, nieuwe huiskamer voor Bakel (MFA)). Ook subsidies aan de vele culturele instellingen blijven overeind. De OZB hoeft niet verhoogd te worden en de toeristenbelasting zou kunnen vervallen.
Het geld lijkt dus binnen te stromen en we kunnen iedereen tevreden stellen. Zoals zo vaak vóór de verkiezingen. Of komen er straks toch weer lijken uit de kast?.
Om dit alles te financieren zien we de schulden voor 2022 met 15 miljoen oplopen. Het college verwacht in 2022 dus 15 miljoen meer uit te geven dan er binnenkomt.
Op de keper beschouwd is deze begroting niet meer dan het verschuiven van onze financiële problemen naar de toekomst.
Natuurlijk zijn uitgaven aan scholen, wegen, huizen, etc. belangrijk, maar ik miste enorm aandacht van andere partijen voor de klimaatcrisis die op ons af stormt. Zelfs klimaatcritici hoeven maar naar de TV te kijken om dat te zien in de vorm van overstromingen, droogtes, gigantische bosbranden en smeltende poolkappen en gletsjers.
Over schulden moet rente worden betaald. In de begroting stelt de wethouder de gemiddelde rente op 3,24%. Dat betekent over 2 jaar bijna 1 miljoen meer rente. En dat met als uitgangspunt dat de rente niet gaat stijgen, wat nog maar de vraag is.
Schuiven wij onze financiële problemen door naar de volgende generatie zoals ook de problemen met het klimaat? En denk je dan als je wakker wordt: “Jammer he?”
Tot slot: Ik heb opgemerkt dat het bepaald geen goed jaar was voor het vertrouwen van de burgers in het bestuur.
Stichting de Fuse (de jongeren) voelde zich ernstig in de steek gelaten. Het Rapport Burgerpeiling liet zien dat er te weinig geluisterd wordt naar de burgers en hun initiatieven.
De beëindiging van het contract met de LEV-groep had een leegloop van vrijwilligers als gevolg. In de “zorgzame samenleving” waar wij als Sociaal Gemert-Bakel naar streven is absoluut aandacht voor deze zaken. En dat is hard nodig!